Άννα Κλάδη: "Μέσα από την υποκριτική ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τους ανθρώπους."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει ότι "Ηθοποιός σημαίνει φώς!", για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Είναι δύσκολο να απαντήσω με σιγουριά και με μία μόνο λέξη. Κατανοώ σταδιακά την έννοια του ηθοποιού ερευνώντας και ανακαλύπτοντας κάθε φορά και μια ακόμα ιδιότητά του. Άλλοτε μου μοιάζει με αγγελιαφόρο που κουβαλά ένα σημαντικό μήνυμα και που πρέπει να περάσει δια πυρός και σιδήρου για να το παραδώσει στον παραλήπτη του και άλλοτε με έναν παραμυθά που μ' ένα φύσημα δίνει σφυγμό και ανάσα σε μια αράδα μαύρα στίγματα.

Φωτογράφος Αγγελική Κοκοβέ 

Πώς και γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της υποκριτικής;

Ήταν ένα παιδικό όνειρο που όμως δεν είχα ιδέα πώς θα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά. Όταν λοιπόν ήμουν στο 2ο έτος του Μαθηματικού έγινα μέλος της φοιτητικής ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας «Άφαντοι» του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκεί άρχισα να μαθαίνω καινούργια πράγματα για τη θεατρική πράξη και να εξελίσσω τα υποκριτικά μου μέσα. Με την πάροδο του χρόνου αγάπησα αυτήν την ατελείωτη μαθητεία και το θέατρο. Αποφάσισα να το σπουδάσω και πλέον με μαγεύει το σκάλισμα των έργων και των ρόλων καθώς και αυτή η ομαδική προσπάθεια πλεύσης σε κοινά σύμπαντα. Νιώθω ότι μέσα από αυτό ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τους ανθρώπους. 

Φωτογράφος Αγγελική Κοκοβέ 

Τη φετινή χρονιά σας βλέπουμε στη σειρά "Εκτός υπηρεσίας", γνωρίστε μας τον ρόλο σας.

Στη σειρά «Εκτός υπηρεσίας» είμαι η Τοτίνα Κωλλέτη, η κόρη της δημάρχου του Δήμου Συκεών της νήσου «Κάβουρας». Η Τοτίνα έχει όνειρο να γίνει επαγγελματίας ονυχοπλαστικής πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλει η μητέρα της για εκείνην. Είναι πρόσχαρη, κοινωνική, πρόθυμη να συμπαρασταθεί σε όλους. Βαριέται το διάβασμα, έχει αδυναμία στον πατέρα της, στην κολλητή της φίλη -η οποία είναι πολιτική αντίπαλος της μητέρας της- καθώς και σε κάθε είδους «απαγορευμένη» λιχουδιά!

Θεατρικά που σας βρίσκουμε;

Αυτήν την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» του Άρθουρ Μίλλερ σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, η οποία παίζεται στο Θέατρο Βρετάνια. Νιώθω μεγάλη χαρά που έχω έρθει σε επαφή με αυτό το σπουδαίο έργο και που συνεργάζομαι με αυτόν τον εξαιρετικό θίασο. 

Φωτογράφος Αγγελική Κοκοβέ 

Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί σε έναν ηθοποιό όταν σβήσουν τα φώτα της σκηνής;

Φαντάζομαι ο κάθε ηθοποιός έχει να περιγράψει κάτι διαφορετικό. Εγώ όταν τελειώνει η παράσταση νιώθω σαν να έχω μόλις κατέβει από το ξέφρενο τρενάκι του λούνα παρκ. 

Κλείνοντας, ποια ευχή θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Εύχομαι να έχουν τη δύναμη και το σθένος να αντιστέκονται σε ό,τι περιορίζει την ελευθερία τους!