Αριστέα Σταφυλαράκη: "Έχουμε δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι και όταν καταλάβουμε ότι αυτό είναι μόνο στο χέρι μας, τότε θα έχουμε βγει κερδισμένοι."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός είναι άνθρωπος, είναι επάγγελμα. Αλλά αν θέλουμε να το πάμε λίγο πιο μακριά, εμένα προσωπικά μου αρέσει η ετοιμολογία της λέξης: ποιώ + ήθος. Δηλαδή αυτός που φτιάχνει διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες. Αυτό νομίζω ότι είναι και το γοητευτικό σε αυτό το επάγγελμα, η ευκαιρία να βγαίνεις λίγο από τα συνηθισμένα, τα καθημερινά και να ερευνάς άλλες πτυχές δικές σου που νόμιζες ότι δεν υπήρχαν.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Νομίζω ότι αυτή η ερώτηση θα είναι πάντα επίκαιρη όπως και να είναι οι καιροί. Οι άνθρωποι έχουμε μία «τάση» να γοητευόμαστε από τη δυστυχία, αναπαράγουμε δυσάρεστα γεγονότα με μια ευκολία σχεδόν τρομαχτική. Ίσως από την ανάγκη μας να ξορκίσουμε τους φόβους μας. « Οι μέρες που ζούμε» όμως δεν είναι ποτέ μόνο δύσκολες. Είναι και άλλα πράγματα. Έχουμε δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι και όταν καταλάβουμε ότι αυτό είναι μόνο στο χέρι μας, τότε νομίζω ότι θα έχουμε βγει κερδισμένοι. 

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Αν ψάχνεις το φως θα το βρεις. Αν ψάχνεις βοήθεια από την Τέχνη θα την πάρεις. Όλες οι μορφές Τέχνης υπάρχουν για να συνομιλήσουν με τον άλλο, με τον απέναντι. Έχουμε έναν αγαπημένο ζωγράφο, έναν αγαπημένο, ηθοποιό, σκηνοθέτη. Κάτι μας «τραβάει» σε αυτόν. Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η μαγεία της Τέχνης, να έχεις αισθανθεί ή σκεφτεί πράγματα που δεν περίμενες να σου συμβούν. Και ως καλλιτέχνης και ως θεατής όταν μου συμβαίνει αυτό χαίρομαι που έχω νιώσει ότι δεν είμαι μόνη -τουλάχιστον όχι τόσο όσο νομίζω.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Πριν την πανδημία ήμουν στο κομμάτι της εκπαίδευσης σε μία πολύ δημιουργική περίοδο που κόπηκε κάπως απότομα. Μπαίναμε στην τελική ευθεία με τον Θανάση Ζερίτη, με την παράσταση που δημιουργούσαμε με τους έφηβους με τους οποίους δουλεύαμε για το YouthFestival 2020 της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Παράλληλα ήμουν στα Εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολεία του LearnInn Ε.Κ.Π.Α. Βρισκόμουν -και βρίσκομαι- σε μία φάση που όλη την σκηνική μου εμπειρία και γνώση μπορώ να την συνδυάσω με την εκπαίδευση, με προγράμματα καθαρά βιωματικά και πρωτότυπα, που έχουν την ευκαιρία να μπαίνουν στην καθημερινότητα του μαθητή και να του δίνουν νέες προοπτικές. 

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Γιατί φαίνεται εύκολο. Δηλαδή δεν ξέρω υποθέτω. Εμένα πάντα με τραβούσε ο κινηματογράφος. Μου ασκεί μία τεράστια γοητεία. Και κάπως έτσι έφτασα έξω από την δραματική σχολή. Αφού πρώτα τελείωσα το τμήμα θεατρικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο. Είναι καλό να έχουμε επιλογές και να δοκιμάζουμε τις δυνάμεις μας. Αλλά για να πετάξουμε πρέπει πριν να έχουμε πατήσει γερά στη γη.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Στην παράσταση «Ο_ Μισ@νθρωπος» είχαμε μία σκηνή που κλαίγαμε επι σκηνής σχεδόν 5 λεπτά. Κάποια στιγμή παραπάτησα και έπεσα και έγινε η μισή σκηνή από το πάτωμα αναγκάζοντας τους συναδέλφους μου να κατέβουν στο επίπεδό μου. Το αστείο είναι ότι κανείς από τους συναδέλφους δεν κατάλαβε ότι έγινε κατά λάθος και με ρώτησαν έπειτα γιατί άλλαξα τη σκηνή. Το θέατρο είναι πολύ συγκεκριμένο αλλά και γεμάτο απρόοπτα. Και αυτά τα απρόοπτα το κάνουν τόσο ζωντανό και τόσο μαγικό ταυτόχρονα.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για το μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η πανδημία μου έχει βάλει φρένο στα σχέδια. Κρατάω μικρό καλάθι που λέμε γιατί οι ισορροπίες κρατιούνται από μια λεπτή κλωστή. Εύχομαι και ελπίζω όμως ο κλάδος ο καλλιτεχνικός να βγει πιο δυνατός γιατί όλα τα προβλήματα που τόσα χρόνια τον ταλαιπωρούσαν βγήκαν στην επιφάνεια και είναι σίγουρα ώρα για αλλαγή. Έχουμε νέες ιδέες με την ομάδα μου, τη 4frontal, που περιμένω να τις βάλουμε μπρος, θέλω να συνεχίσω αυτά που έμειναν στη μέση τον Μάρτη και στις επιθυμίες μου θα είναι πάντα ο κινηματογράφος που περιμένω πως και πώς να συναντηθούν οι δρόμοι μας!

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Φροντίστε να μη μετανιώσετε για πράγματα που δεν κάνατε! Να τρώτε καλά και να πηγαίνετε θέατρο!