Ελένη Καρβέλη: "Ο ηθοποιός, για μένα, είναι το «εγώ» μέσα στο «εμείς»."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός για μένα είναι έκφραση, δημιουργία, επικοινωνία, αλληλεπίδραση, είναι το «εγώ» μέσα στο «εμείς», ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το θέατρο είναι ένα ομαδικό σπορ. Είναι τρόπος σκέψης, τρόπος ζωής.

Γενικά πιστεύω ότι η τέχνη είναι στάση ζωής. Το φως πάλι είναι το αποτέλεσμα. Είναι εκείνο το φωτεινό αποτέλεσμα που έχει προέλθει μέσα απ' το σκοτάδι. Το ψάξιμο, την αναζήτηση, την εσωτερική αναζήτηση και τέλος τη δημιουργία. Γιατί πάντα το νόμισμα έχει δύο όψεις. Χρειάζεσαι το σκοτεινό για να μπορέσεις να δείξεις το φως.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η κατάσταση που ζούμε, είναι για όλους μας κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Νομίζω όμως ότι πολύ σημαντικό ρόλο παίζει καθαρά το θέμα οπτικής. Αν δηλαδή την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρία και ως πρόκληση, ή μένουμε απλά και μόνο στην αναπαραγωγή του προβλήματος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα απ' την όποια δυσκολία δε βγαίνεις ποτέ ο ίδιος. Το πως θα βγεις όμως, πιστεύω ότι είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Το να πατάς φρένο καμιά φορά, δε σημαίνει απαραίτητα κάτι κακό. Ίσως είναι ευκαιρία να κοιτάξουμε πιο ουσιαστικά μέσα μας, και ν' ανακαλύψουμε ξανά αυτά τα μικρά αλλά ουσιαστικά πράγματα που μπορεί να είχαμε ξεχάσει, ή μπορεί να μη μας είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία ν' ασχοληθούμε. Να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, που μας εξελίσσουν, να είμαστε δημιουργικοί, επικοινωνιακοί, (ναι, το ξέρω ότι ακούγεται λίγο οξύμωρο, αλλά αν θέλεις πάντα βρίσκεις τρόπους). Γιατί στο φινάλε, ένα είναι το σίγουρο. Η ζωή συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, χωρίς να μπορεί κανείς ούτε να τη φρενάρει, ούτε να τη σταματήσει. Είναι απλά φυσικός νόμος.

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Η τέχνη πάντα δίνει διεξόδους. Σε ταξιδεύει, σε χαλαρώνει, σου ανοίγει το μυαλό, σου διεγείρει τη φαντασία. Η λογική μπορεί να σε πάει απ' το Α στο Β. Η φαντασία παντού, είχε πει ο Αϊνστάιν. Όταν ανοίξει λοιπόν αυτό το παράθυρο της ψυχής και του μυαλού, μπορεί να φωτίσει με διαφορετικό τρόπο, ακόμα και καταστάσεις της καθημερινότητας, που έχουμε συνηθίσει να τις βλέπουμε συνήθως από μία μόνο πλευρά και συνήθως μέσα από μια πιο στενή και περιορισμένη οπτική. Όταν όμως έστω κι από μια ρωγμή τρυπώσει το φως, υπάρχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα κάπως διαφορετικά.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Πραγματικά θεωρώ τον εαυτό μου απ' τους τυχερούς. Τέλος Φεβρουαρίου, λίγες μέρες δηλαδή πριν το πρώτο lockdown, είχα τη χαρά, να συμμετέχω στην παράσταση, «Cafe Aman Istanbul» «Μπακλαχοράνι» - «Το καρναβάλι της Πόλης» στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ ταυτόχρονα απ' την αρχή της σεζόν, ήμουν στο θέατρο Νέος Ακάδημος, σε μια πραγματικά υπέροχη συνεργασία, στην παράσταση «Ως την άκρη του ονείρου» της Κέλλυς Σταμουλάκη, που σταμάτησε λόγω του 1ου lockdown.

Το καλοκαίρι που άνοιξαν πάλι τα θέατρα, ήμουν σε περιοδεία, με την παράσταση, «Παπουτσωμένος Γάτος», όπου εκτός από τον ρόλο του Γάτου, είχα τη χαρά να γράψω και τη μουσική της παράστασης. Ο στόχος ήταν να συνεχίσουμε και το χειμώνα, αλλά τη συνέχεια την ξέρετε...

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Πιστεύω ότι ως επί τω πλείστον, φαντάζει ως εύκολη λύση. Αυτό που έχουμε συνηθίσει να προβάλλεται προς τα έξω τις περισσότερες φορές, είναι το εύκολο αποτέλεσμα και όχι η ουσία. Πολλοί εστιάζουν απλά στο αποτέλεσμα, στην ιδέα μιας ελκυστικής δημοσιότητας και όχι στη δουλειά και την αφοσίωση που κρύβεται από πίσω και σίγουρα αυτό είναι μια μεγάλη παγίδα. Φυσικά υπάρχουν και οι άνθρωποι, που αναζητούν την έκφραση, την επικοινωνία, τη δημιουργικότητα και είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι στο γιατί το επιλέγουν. Σίγουρα όμως πιστεύω ότι η ανάγκη για έκφραση, είναι πολύ πιο έντονη στις μέρες μας.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Χαχα! Νομίζω δεν υπάρχει ηθοποιός που δεν έχει να διηγηθεί άπειρες ιστορίες και περίεργα περιστατικά. Μέσα απ' τα πολλά λοιπόν περίεργα και ευτράπελα, θα επιλέξω να αναφερθώ σ' ένα πιο πρόσφατο, πραγματικά ιδιαίτερο περιστατικό, που έγινε στην περιοδεία το καλοκαίρι που μας πέρασε. Είμαστε στη Βόρεια Ελλάδα και έχουμε παράσταση. Ο καιρός το έδειχνε πως πήγαινε για βροχή. Σ' όλη τη διάρκεια της παράστασης, ακούγαμε μπουμπουνητά και βλέπαμε αστραπές από μακριά. Άρχισε να βρέχει λίγο πριν το τέλος της παράστασης, (ευτυχώς αρκετά καλό timing...). Η βροχή μέσα σε λίγα λεπτά έγινε καταιγίδα. Ο κόσμος όμως παρέμενε, με ομπρέλες, σακούλες, κάποιοι σηκώθηκαν και μπήκαν κάτω από κάποια υπόστεγα, αλλά εκεί. Λίγα λεπτά πριν το φινάλε, μετά από έναν κεραυνό, κόπηκε το ρεύμα, έσβησαν προβολείς, φώτα, μικρόφωνα. Πλησιάσαμε στην άκρημπροστά στη σκηνήκι αρχίσαμε να τραγουδάμε το τραγούδι του φινάλε μέσα στο σκοτάδι και τη βροχή, με μια κιθάρα. Ο κόσμος ακόμα εκεί και οι πρώτες σειρές, σηκώθηκαν όρθιοι, ήρθαν κοντά μας και άναψαν φακούς από κινητά για να μας φωτίζουν, ενώ κάποιοι άλλοι τραβούσαν βίντεο και τραγουδούσαν μαζί μας, σαν να είχαμε γίνει όλοι ένα. Ήταν σίγουρα μια πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή στιγμή, που σε κάνει να νοιώθεις, ότι αυτό που κάνεις επειδή το αγαπάς και θέλεις με όποιο τρόπο να το επικοινωνήσεις, έχει μια τέτοια αντανάκλαση, που τελικά αποκτά μια άλλου είδους διάσταση και αξία.     

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Τα σχέδια και οι επιθυμίες μου πολλά, αλίμονο αν δεν υπήρχαν. Επειδή όμως τα πράγματα είναι πολύ ρευστά, νομίζω ότι ο πρώτος στόχος αυτή τη στιγμή, είναι να δω - όπως όλοι μας - τι γίνεται, γιατί γίνεται και πως θα καταφέρω να προχωρήσω για να πάω παραπέρα και να φτάσω εκεί που θέλω να φτάσω. Νομίζω ότι είναι βασική προϋπόθεση, γιατί πίσω από το κάθε θέλω, είναι το πως μπορώ να το πετύχω. Επειδή όμως μ' αρέσει να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, πιστεύω ότι μέσα από κάθε δυσκολία, αλλαγή ή αναπροσαρμογή, όπως έχει αποδειχθεί κι απ' το παρελθόν, πάντα βρίσκουν έδαφος να γεννηθούν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και πολλές δημιουργικές ιδέες.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Λένε ότι αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς. Με αφορμή λοιπόν τον φόβο που βλέπω να επικρατεί σε μεγάλο βαθμό γύρω μας, πιστεύω ότι ο φόβος μόνο περισσότερο φόβο και προβλήματα μπορεί να φέρει. Ας παραμείνουμε λοιπόν ψύχραιμοι, κρατώντας πάνω απ' όλα το χιούμορ μας, την εκφραστικότητά μας, τη δημιουργικότητά μας και την ουσιαστική επικοινωνία με τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Ας διαφυλάξουμε όλα όσα θεωρούμε σημαντικάκαι ας πάρουμε θέση στα πράγματα, χωρίς να μένουμε απλοί παρατηρητές περιμένοντας απλά τα πράγματα να μας καθορίσουν. Γιατί τελικά κάπως έτσι πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε τις πραγματικές αξίες, μέσα μας και γύρω μας για να είμαστε καλά σε όλα τα επίπεδα.