Μαρία Λουμπάκη: "Η γραφή με επέλεξε αφού από μικρή άφηνα να ακουμπήσει στο χαρτί οτι περνούσε από το μυαλό μου."

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με ποιο κόστος; Υπήρξε κάποιο πρόσωπο της ζωής σας το όποιο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με την γραφή;

Μάλλον η γραφή με επέλεξε αφού από μικρή άφηνα να ακουμπήσει στο χαρτί οτι περνούσε από το μυαλό μου. Διαβάζοντας τα κείμενα μου, μια καταξιωμένη δημοσιογράφος του τόπου μου, από τις πρώτες στο επάγγελμα , μου πρότεινε να με πάρει μαζί της στην εφημερίδα σαν χρονογράφο. Η παντελής έλλειψη αυτοπεποίθησης, η ανασφάλεια μου και η ατολμία μου έκαναν να αρνηθώ . Αυτά τα στοιχεία με ακολουθούν μέχρι σήμερα κρατώντας με πίσω με μεγάλο κόστος. Συνέχιζα όμως να γράφω για μένα. Ένα μέσο εκτόνωσης;, ένας φίλος; μια παρηγοριά; ¨όλα μαζί. Αυτό είναι το γράψιμο για μένα. Έγραφα παντού και πάντα άλλοτε σκίζοντας ο, τι είχα γράψει, μάλλον τις περισσότερες φορές. Δεν πίστευα οτι είχαν κάποια αξία για τους άλλους και ποτέ δεν σκέφτηκα οτι αυτό ήταν το ταλέντο μου.

Κάποια στιγμή, μέσα στα χρόνια, έτυχε να διαβάσει κάποια κείμενα μια πολύ καλή φίλη η οποία με παρότρυνε να τα βγάλω έξω, να τα διαβάσει κι άλλος κόσμος. Δύσκολη απόφαση μα τω Θεώ. Ζορίστηκε πολύ να με πείσει και όταν τελικά με κατάφερε βγήκε " η γυναίκα και το άλογο", ένα ψυχογράφημα θα έλεγα με θέμα του τον φόβο. Δικά μου τα έξοδα όλα.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση; Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει τη γραφή σας;

Δεν εμπνέομαι από κάτι συγκεκριμένο. Απ' όλα και από τίποτα. Όταν όμως νοιώθω το χέρι μου να γίνεται εκτελεστικό όργανο και να γράφει ασταμάτητα ξεχνώντας ώρα, μέρα, χρόνο, φαί, μόνο καφέ και τσιγάρο ,μπορεί και εικοσιτετράωρο τότε ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω πίσω. έχει έρθει η αφέντρα έμπνευση κι εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υπακούω τυφλά σε ότι μου λέει, όπως το λέει, όπως το νοιώθει. Τότε τα συναισθήματα γίνονται εικόνες, γεμίζουν χρώματα, κι εγώ απλά ζωγραφίζω, οι σκέψεις τρέχουν να προλάβουν η μια την άλλη κι εγώ απλά υπνωτίζομαι. Τότε δεν ρωτάς, τότε εκτελείς. Δύσκολη αφέντρα η έμπνευση. Σκληρή, απαιτητική, αδυσώπητη, οργασμική. Μου λείπει!.

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

Είναι ένα βιβλίο που μέσα από μια φανταστική ιστορία μιλάει για την δύναμη της αγάπης και της συγχώρεσης. Ένα βιβλίο μαγικό. Δεν περνώ μηνύματα ή έτσι τουλάχιστον νομίζω. Όταν γράφω απλά ζωντανεύω με λέξεις τις εικόνες που ξεπηδάνε από μέσα μου και ζωγραφίζω τα συναισθήματα που γεννάνε, τους δίνω ζωή και χρώμα. Τα μηνύματα που μπορεί να λαμβάνει ο κάθε αναγνώστης είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Εξαρτάται από τα βιώματα του, τις εμπειρίες του, τα δικά του συναισθήματα, από χίλια πράγματα. Άλλος μπορεί να πάρει ένα ή πολλά κι άλλος να μην πάρει τίποτα.

Δεν είναι το τελευταίο μου βιβλίο αυτό. Έχει εκδοθεί σε περιορισμένα αντίτυπα "Η Κερά της γης του Παραδείσου" που γράφτηκε σε συνεργασία με ένα φίλο και υπάρχει κι ένα ανέκδοτο, ίσως κάποια στιγμή θα γίνει. Έχω χάσει αρκετά χρήματα από τον εκδότη κι από βιβλιοπωλεία που δεν σκέφτομαι για την ώρα να το κάνω.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Από τα τόσα βιβλία που έχω διαβάσει, αν και τα τελευταία χρόνια δεν διαβάζω λογοτεχνία, συγκινούμαι και κλαίω με το δικό μου.          

Κλείνοντας , ποια αγαπημένη σας φράση θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Σας ευχαριστώ και σας χαιρετώ με μια φράση που δεν είναι αγαπημένη μου, δεν έχω, αλλά που νομίζω οτι βοηθάει.

«Θα περάσει κι αυτό, όλα καλά.»