Πανάγος Ιωακείμ: "Σε κάθε ρόλο που υποδύομαι υπάρχουν κοινές συνιστώσες."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Πανάγο μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν ;

Ανήσυχος, Αληθινός, Αυθόρμητος, Αφηρημένος, Αφοσιωμένος . Επιλέγω αυτές που ξεκινούν από Α. Το Α είναι η αρχή. Και η αρχή μου αρέσει και το να κρατάω τις αρχές μου μου αρέσει επίσης.

Πού σας βρίσκουμε αυτόν τον καιρό;

Στην Αθήνα. Μόλις τέλειωσαν τα γυρίσματα από το Κόκκινο Ποτάμι του τρομερού και φοβερού Μανούσου Μανουσάκη. Μία υπέροχη δουλειά-βουτιά στην ιστορική αλήθεια. Είχα και πριν λίγες μέρες δύο μέρες γύρισμα στην ταινία της Γέλενα Πόποβιτς το "Τhe man of God", και αυτήν την βδομάδα βρίσκομαι στο Θέατρο Λαμπέτη ως βοηθός σκηνοθέτη του Θανάση Ταταύλαλη στην παράσταση "Πάρκινγκ" σ' έναν μονόλογο που ερμηνεύει ο Ορέστης ο Τζιόβας για 10 παραστάσεις. Είναι η δεύτερη φορά που εκτελώ χρέη βοηθού και γουστάρω πολύ διότι έτσι κατανοώ βαθύτερα και τις δικές μου ανάγκες ως ηθοποιός. Αν και πιστεύω η πιο ορθή ερώτηση είναι, πού θα σας βρίσκαμε αυτόν τον καιρό; Ερωτώ μόνος και απαντώ γιατί νοιώθω την ανάγκη. Προ covid-19 θα είχαμε κάνει ήδη πρεμιέρα στην Επίδαυρο με τον "Φιλοκτήτη" του Τσέζαρις Γκραουζίνις, με έναν εξαιρετικό θίασο από όλες τις απόψεις και θα ήμασταν κάπου περιοδεία. Αυτό δεν έγινε, το γάλα χύθηκε, οι λόγοι χιλιάδες είτε λογικοί είτε παράλογοι και είμαι σε αναζήτηση για τα επόμενα βήματα μου, κάνω κάποιες κουβέντες και για θέατρο και για τηλεόραση όμως δεν είναι κάτι τετελεσμένο ακόμη. Οι συνθήκες είναι περίεργες, ο φόβος διάχυτος, όμως έχω πίστη κι ελπίδα πώς με κάποιο μαγικό τρόπο ότι είναι να γίνει θα γίνει. Καλό ή κακό δεν έχει σημασία. 

Έχοντας ζήσει στιγμές σε τηλεοπτικά πλατό και θεατρική σκηνή ποιες θυμάστε πιο έντονα;

Είναι πολλές, ελπίζω να έρθουν ακόμη περισσότερες. Θα σου ξεχωρίσω ως τώρα, τηλεοπτικά την τελευταία μας σκηνή στην σπηλιά στο Κόκκινο Ποτάμι, θα παιχτεί στο τελευταίο επεισόδιο, είναι σκληρές πραγματικά. Θεατρικά με την παράσταση του Αγαμέμνονα, στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, την πρώτη που δώσαμε μετά τις φωτιές στο Μάτι. Κοινό και θίασος ενωθήκαμε σε ένα λεπτό σιγής, κλαίγαμε όλοι, μαζί και το ολόγιομο κόκκινο φεγγάρι δάκρυσε παρέα μας, μια βαθιά συγκινητική στιγμή, ποτέ μου δεν θα το ξεχάσω. Και στο κινηματογράφο στην πρώτη μου μεγάλου μήκους ταινία του αξέχαστου Νίκου Κούνδουρου, όπου έπειτα, από μία σκηνή που έκανα έναν Παλαιστίνιο, τον Χάσαν στην ταινία "Το πλοίο για την Παλαιστίνη" φωνάζει ο Νίκος «Πάλι» τον ρωτάνε οι βοηθοί τί διορθώσεις να γίνουν και απαντάει ο Νίκος «καμία, θέλω να τον ξαναδώ να παίζει». Όταν μου το είπαν μετά, ντράπηκα πάρα πολύ θυμάμαι, όμως αυτή η ατάκα του Κούνδουρου μου έδωσε ώθηση να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ να κάνω και να μου κάνει το στομάχι πιο δυνατό.

Ποιο από τα δύο σας δίνει μεγαλύτερο αίσθημα ελευθερία όσον αφορά την απόδοση ρόλου;

Το αίσθημα ελευθερίας ξεκινά από τον εκάστοτε σκηνοθέτη μου, συνάδελφο μου, την γύρω ομάδα που είναι ένα σωρό ειδικότητες ενδυματολόγοι, φωτιστές, κομμωτές, ταμίες ,ταξιθέτες, ηλεκτρολόγοι, βοηθοί παραγωγής, χορευτές, κινησιολόγους. Αυτοί μου δημιουργούν το αίσθημα της ελευθερίας. Οι άνθρωποι. Τα υπόλοιπα είναι το μέσο που χρησιμοποιούμε.

Ποιος από τους ρόλους που έχετε ενσαρκώσει πιστεύετε πώς είναι πιο κοντά στον πραγματικό σας χαρακτήρα;

Δύσκολη απάντηση γιατί σε κάθε ρόλο που υποδύομαι υπάρχουν κοινές συνιστώσες. Είναι σαν να ξεχωρίζω κάποιον. Ίσως θα έλεγα δέθηκα πολύ με έναν ήρωα μου, τον Δημοσθένη, στο "Πιτσιμπούργκο" της Σώτης Τριανταφύλλου, αλλά όταν ήμουν κι εγώ στην ηλικία του ήρωα. Είναι σαν να έβλεπα εμένα 20 χρόνια πίσω.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ίσως διότι δεν ξέρει πόσο δύσκολο μονοπάτι είναι. Είναι πιο καλό όμως να έχουμε ανθρώπους με ανησυχίες παρά με καταπιεσμένα συναισθήματα και κατάλοιπα. Δεν είναι όλα για όλους και όπως και να έχει το να μπεις στο χώρο ίσως είναι εύκολο. Tο να μείνεις, να κρατηθείς, να αντέξεις, να αναπτύσσεις τις δεξιότητες σου είναι το δύσκολο. Υπάρχει δρόμος μακρύς ακόμη για όλους μας. Ο χρόνος τα ορίζει αυτά. Ποιος είναι και τί.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή ή πίσω από την κάμερα;

Έχει τύχει να συμμετάσχω σε δύο διεθνής κινηματογραφικές παραγωγές. Όταν κατάλαβα με ποιες συνθήκες δουλεύουμε εμείς εδώ και με ποιες στο εξωτερικό, σε όλους τους τομείς, συνειδητοποίησα πόσο πίσω έχουμε την αντίληψη "πολιτισμός" ως εκμεταλλεύσιμο εμπορικό προϊόν. Το ανθρώπινο δυναμικό εδώ, υπάρχει και είναι αξιόλογο πολύ. Φαντάζομαι πως όταν υπάρξει και αξιόλογος πολιτικός κόσμος θα υπάρξει η σύμπνοια. Όταν μας αντιμετωπίσουν σοβαρά και με σεβασμό.

Ποια είναι τα σχέδια σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Άμεσα σχέδια είναι αναγκαστικά ελέω covid -19, ξεκούραση πιθανότατα στη Κρήτη με αρκετό διάβασμα διότι υπάρχει μία σκέψη για ένα θεατρικό έργο. Θα κάνουμε το χειμώνα μία επανάληψη, ένα διήμερο της παράστασης "Σκέτη κοροϊδία" του Ν.Δημητρόπουλου σε σκηνοθεσία Κατσικονούρη Βασίλη μαζί με τον Β.Βλάχο αλλά πέραν τούτου είμαι διαθέσιμος σε όποιον θέλει να προτείνει κάτι μην φοβηθεί χαχχαχαχα.

Ανακεφαλαιώνοντας οι επιθυμίες μου είναι να υπάρξει μία ισορροπία ξανά στην ζωή των πολιτών του πλανήτη και όσο μπορούμε με καλύτερες συνθήκες, να μην επικρατήσουν τα χειρότερα σενάρια καταστροφολογίας που καμμιά φορά με παρασέρνουν κι εμένα, να βρω μια επαγγελματική στέγη στη νέα σαιζόν σε μία καλή παραγωγή, να έχουμε τύχη και υγεία.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας ;

Πως υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας. Να μην πιστεύουν ότι τους λένε. Να ελέγχουν την πληροφορία και να την διπλοτσεκάρουν. Να μην μας κατακλύζει η οργή, να γελάμε και να μιλάμε μεταξύ μας. Μην κλεινόμαστε στα καβούκια μας.