Παρασκευή Μπακέλλα: "Η γραφή μου χαρίζει ένα κομμάτι ελευθερίας και με οδηγεί στο να κατανοήσω τον εαυτό μου."

Σε επέλεξε η γραφή ή την επέλεξες;

Υπάρχουν στιγμές που και η ίδια έχω αναρωτηθεί.

Πώς οδηγήθηκα στο σημείο να γράφω τις σκέψεις μου;

Να θέλω να αποτυπώσω στο χαρτί μια ιστορία;

Να θέλω να της δώσει σώμα και χαρακτήρα;

Και ακόμη περισσότερο, να θέλω να διαβάσουν κι άλλοι τις ιστορίες μου;

Απάντηση, δεν έχω, παρά μόνο, ότι είμαι ευγνώμων που συνέβη, γιατί είναι λυτρωτικό. Η γραφή μου χαρίζει ένα κομμάτι ελευθερίας και με οδηγεί στο να κατανοήσω τον εαυτό μου.

Η σχέση είναι πλέον αμφίδρομη. Επιλέγω να γράφω και η έμπνευση δε με αφήνει ούτε να κοιμηθώ, κάποιες φορές.

Μίλησέ μας για το νέο σου βιβλίο.

Η Γιαννέσα ήσθε στη ζωή μου, μέσα από από μιά άγνωστη γυναίκα που παρατήρησα ένα πρωινό -πίνοντας τον καφέ μου- να μπαίνει σε ένα κομμωτήριο. Είχε κάτι ιδιαίτερο εκείνη η άγνωστη γυναίκα. Ένιωθα ότι έκρυβε μια ιστορία. Έγραψα τις πρώτες σκηνές της ιστορίας κι έπειτα όλα κύλησαν με συγγραφικό ρυθμό.

Η Γιαννέσα βλέπει την τακτοποιημένη ζωή της να γκρεμίζεται και αρχίζει να παλεύει για να διασώσει ό,τι μπορεί, με την ελπίδα να ζήσει και πάλι όπως πριν. Άλλωστε, αυτό επιθυμούμε όλοι μας. Να ζούμε ήρεμα και ευτυχισμένα τη ζωή μας. Κι αν κάτι απειλεί αυτή την ηρεμία, θέλουμε γρήγορα να το διορθώσουμε.

Έχει στο πλεύρο της τη φίλη της Ράνια, που της συμπαραστέκεται.
Μέχρι εδώ, είναι όλα καλά.

Αλλά, μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται;

Ένα ταξίδι στο χωριό της θα την κάνει να δει ότι στη ζωή υπάρχουν καταστάσεις και άνθρωποι που πριν δεν έδινε καμία σημασία.

Γιατί, έτσι συμβαίνει συχνά. Η ζωή δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε κι επιβιώνουμε, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα οτιδήποτε βρίσκεται έξω από αυτό.

Η ασθένεια της Γιαννέσας γίνεται η αφορμή να αλλάξει η ζωή της προς το καλύτερο. Κάποιες φορές, η ασθένεια λειτουργεί υπέρ του ατόμου που πάσχει, το κινητοποιεί, του αλλάζει την οπτική στην καθημερινότητα και αξιολογεί τη ζωή με άλλα κριτήρια.

Ποια συναισθήματα και ποια μηνύματα θέλεις να περάσεις στους αναγνώστες;

Πόσο μικρή είναι η ζωή για να αναβάλουμε τη χαρά;

Πόσοι άνθρωποι στέκονται δίπλα μας με ειλικρινή αγάπη;

Ο έρωτας μας ολοκληρώνει ή μας χρησιμοποιεί;

Πενθούμε για το «τέλος» ή για όσα δε ζήσαμε;

Πώς αγαπούν οι άνθρωποι;

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος για έναν έρωτα;

Αν απαντήσουν οι αναγνώστες σε αυτές τις ερωτήσεις, θα πάρουν και τα μηνύματα της ιστορίας και θα γευτούν όλα τα συναισθήματα που αναδύονται από την ανάγνωσή της.

Τι είναι έμπνευση για σένα;

Καθετί που βλέπω, κάθε ψίθυρος, το ντύσιμο της κυρίας που κάθεται στο διπλανό τραπέζι, το άγνωστο ζευγάρι που περπατά και συνομιλεί κουνώντας τα χέρια, οι θόρυβοι της νύχτας, η διαφορετική μυρωδιά του αέρα.

Όλα είναι έμπνευση.

Όταν γράφω, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου ταιριάζουν στην ιστορία που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο λογοτεχνικό έργο;

Ετοιμάζω μια ιστορία, που πολύ με παιδεύει...

Κλείνοντας, ποια ευχή θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Καταρχήν, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους με τιμούν με την ανάγνωση των βιβλίων μου. Είναι τόσο σημαντικό για έναν συγγραφέα να διαβάζεται το έργο του, όσο το οξυγόνο που αναπνέει.

Θέλω να σας πω εκείνο που η Γιαννέσα κατάλαβε με πόνο μέσα από την ιστορία της.

Είμαστε περαστικοί σε αυτή τη ζωή και αυτό το πέρασμα δε διαρκεί πολύ. Για αυτό ζήστε σήμερα, ζήστε τώρα. Μη το αναβάλουμε.Σας ευχαριστώ θερμά για τις όμορφες ερωτήσεις.