Σωτήρης Σκάντζικας: "Η τέχνη αυτό που προσφέρει είναι ένα ''ταξίδι'' τόσο εσωτερικό, όσο και μοναδικό."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Αφοσίωση, συνεχής μάθηση, συναίσθημα, αντοχή και πολύ γερό στομάχι. Και πάνω από όλα απόλαυση για το επάγγελμα που είμαστε ευλογημένοι που κάνουμε!

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Στις 13/9, Κυριακή, στο Βεάκειο του Πειραιά, παρουσιάζουμε το θρυλικό ''Καπλάνι της βιτρίνας'', της Άλκης Ζέη. Σε μεταφορά και σκηνοθεσία της Ανδρομάχης Χρυσομάλλη. Ένα εξαιρετικό κείμενο που με ''αφύπνισε'', μετά από μακρόχρονη θεατρική απουσία και με έκανε να πω το ''ναι''!

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Η τέχνη πάντα βοηθούσε σε ζοφερούς καιρούς.. Νομίζω οτι σε οποιαδήποτε έκφρασή της, αυτό που προσφέρει είναι ένα ''ταξίδι'' τόσο εσωτερικό, όσο και μοναδικό. Δεν υπάρχει ορισμός για το τί είναι τέχνη, είναι ότι μπορεί, σε προσωπικό επίπεδο να ''μαγέψει'' τον καθένα μας. Αρκεί να ''είμαστε παρόντες'' και να το κοιτάξουμε..

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Δεν ξέρω αν εξακολουθεί να το κάνει... η υποκριτική δεν έχει χρήματα πολλά, δεν έχει σιγουριά για το αύριο, έχει πολλή σκληρή δουλειά και δύσκολες συνθήκες. Βεβαίως υπάρχει και η προβολή, που έρχεται με την αποδοχή από το κοινό. Μέχρι να φτάσεις όμως εκεί, ο δρόμος είναι δύσκολος. Πιστεύω οτι όλα τα δείχνει η διάρκεια στον χρόνο.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Νομίζω οτι αυτές οι αναμνήσεις είναι οι πιο έντονες για έναν ηθοποιό. Πιστεύω οτι δεν είναι συγκεκριμένες, αλλά κάτι σαν μια ''μυρωδιά'', μια γλύκα στην καρδιά, στην ψυχή, σαν έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε βαθιά, που δεν θα ξαναδούμε, αλλά πάντα τον σκεπτόμαστε με νοσταλγία.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Σε κάποια περιοδεία στην Κρήτη, έπαιζα με τον Πέτρο Φυσσούν την ''Θυσία του Αβραάμ''. Σε μια πόλη, παίξαμε σε ένα γήπεδο, μέσα στο γκαζόν. Ένα λεπτό πριν τελειώσει η παράσταση και πάνω στην κορύφωση του δράματος, μπήκαν σε λειτουργία τα ποτιστικά για το γκαζόν! Νερά από παντού!!! Όλοι μούσκεμα, αλλά συνεχίσαμε μέσα σε απόλυτο χειροκρότημα. Φυσικά, μετά πεθάναμε στα γέλια!!!

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να έχω υγεία πάνω από όλα και μετά να συνεχίσω να έχω τέτοιες προτάσεις σαν το ''Καπλάνι της βιτρίνας''!

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να μην ξεχνούμε ποτέ, οτι η ελευθερία μας σταματά, εκεί που αρχίζει του συνάνθρωπού μας. Να σκεπτόμαστε οτι δεν είμαστε μόνοι σε αυτή τη ζωή και να σεβόμαστε, να προσέχουμε, να ''βλέπουμε'' τον διπλανό μας.