Τζώρτζης Παπαδόπουλος: "Το θέατρο όσα χρόνια και αν περάσουν θα παραμείνει αθάνατο, η ζωντάνια και η αμεσότητα που σου προσφέρει, δε αντικαθίσταται με τίποτα άλλο."

Οι εικόνες της συνέντευξης είναι του φωτογράφου Γιώργου Σπανού

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως», για εσάς ποια είναι η πραγματική έννοια του ηθοποιού;

Για μένα ηθοποιός σημαίνει: εξέλιξη, προσπάθεια, απόρριψη, επιτυχία, ξανά απόρριψη και τούμπαλιν! Είναι πολύ περίεργο και δύσκολο να εξηγήσεις τι ακριβώς είναι ο ηθοποιός! Το σίγουρο πάντως είναι, ότι ηθοποιός σημαίνει λύσσα!

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Το επάγγελμα του ηθοποιού από ότι ξέρω και έχω ακούσει, ήταν από πάντα δύσκολο! Η πιο σημαντική δυσκολία βέβαια, έγκειται στην επαγγελματική αποκατάσταση και στο μέλλον που μπορεί κάποιος να φανταστεί για τον εαυτό του, όντας ηθοποιός. Πάντως για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι όσοι επιχειρούμε ακόμα και σε μια δραματική σχολή να πάμε, γνωρίζουμε ότι η πιθανότητα της αποτυχίας, της απόρριψης και της απογοήτευσης παίζει και με μεγάλη μάλιστα στοιχηματική απόδοση.

Δεν τα λέω αυτά για να απογοητεύσω και να αποτρέψω κάποιον να ακολουθήσει τα όνειρα του. Πιο πολύ τα λέω να τα ακούω και εγώ! Ακόμα και σήμερα μετά από 3 χρόνια όντας ηθοποιός και από ότι αισθάνομαι και για αρκετά ακόμα χρόνια, τις ιδέες σκέψεις θα κάνω. Στο τέλος της μέρας όμως, πάντα σκέφτομαι ότι: ξέρεις κάτι; Από το να έκανα κάτι που πάλι θα ήμουν δυστυχισμένος για άλλους λόγους, κακοπληρωμένος, χωρίς καλές συνθήκες εργασίας και όλα αυτά, για να πληρώνω τους κολλημένους λογαριασμούς στο ψυγείο, καλύτερα τουλάχιστον να κάνω αυτό που γουστάρει η ψυχή μου.

Όλο και πιο πολλοί νέοι άνθρωποι ακολουθούν τον δρόμο της υποκριτικής, ποια πιστεύετε πως είναι τα κίνητρα αυτής της κίνησης;

Πραγματικά δεν το γνωρίζω, ούτε και το έχω επεξεργαστεί ακόμα. Όντως έχω παρατηρήσει και εγώ μια τέτοια τάση τα τελευταία χρόνια. Αυτή η ροπή πάντως, ας ελπίσουμε ότι έχει σχέση με κάτι ρομαντικό, καθώς και με μια ανάγκη επικοινωνίας. Χωρίς να μην περνάει βέβαια από το μυαλό μου και η κακοπροαίρετη σκέψη, που έχει σχέση με την ανάγκη για προβολή και αναγνώριση, τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει αρκετά τα πάνω τους, λόγω των κοινωνικών μέσων.

Αυτό τον καιρό που σας βρίσκουμε;

Αυτό το καιρό λοιπόν τρέχω δύο πρόβες και γυρίσματα. Καταρχάς, είμαι σε πρόβες για τον Σκρουτζ, που θα ανέβει στο Μέγαρο μουσικής τα Χριστούγεννα, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη. Επίσης είμαι σε πρόβες για έναν θεατρικό μονόλογο "Zακ-Zackie oh!", Ένα κείμενο αφιερωμένο στον Ζακ Κωστόπουλο, που θα ανέβει στο θεατρικό χώρο 2510, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ζαφείρη. Να αναφερθεί βέβαια και βοηθός σκηνοθέτη, Βασιλική Μπέγκα. Επίσης είμαι σε γυρίσματα για τη νέα σειρά των Ρέππα-Παπαθανασίου, "Μαίρη-Μαίρη-Μαίρη" που προβάλλεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 στο MEGA. Τέλος, περιμένουμε τέλη του Οκτώβρη να γίνει η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας "DODO" στην Ελλάδα.

Ποιος από τους ρόλους που έχετε ερμηνεύσει μέχρι σήμερα ήταν ποιο κοντά στον χαρακτήρα σας και για ποιον δουλέψατε πιο πολύ υποκριτικά και ψυχικά;

Θα σας μιλήσω ειλικρινά, οι ρόλοι που μου έχουν δοθεί μέχρι σήμερα είναι αρκετά κοντά στον χαρακτήρα μου. Μέχρι σήμερα όμως! Ο Ζακ με έχει ιντριγκάρει, με έχει δυσκολέψει και με έχει βάλει σε παπούτσια ενός ανθρώπου που δεν μπορείς με ευκολία να μπεις. Το να έρθεις σε επαφή με ένα τέτοιο άνθρωπο, με τόσο ελεύθερο πνεύμα, με ακτιβιστικές ανησυχίες που να συνδυάζονται με ένα αλέγκρο χαρακτήρα, που όπως και να έχει πάντα με τις εμφανίσεις του και τις δηλώσεις του, ταρακουνούσε κόσμο, δεν το λες και εύκολο. Δεν είναι εύκολο να υποδυθείς έναν ΕΛΕΥΘΕΡΟ άνθρωπο.

Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει ή σας προκαλεί ανασφάλεια πάνω στην σκηνή;

Ναι φυσικά! Όλα! Το να είσαι πάνω στη σκηνή με τόσο μικρή πορεία στο θέατρο όσο η δική μου, δεν σε αφήνει να αφεθείς και να μην σε τσεκάρεις τον εαυτό σου δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο. Η σιγουριά που παρατηρώ σε ηθοποιούς που έχω συνεργαστεί όπως, ο Άγγελος Παπαδημητρίου, η Τζίνη Παπαδοπούλου, η Μαρισσα Τριανταφιλίδου, η Σμαράγδα Καρύδη κ α., θέλει χρόνια και εμπειρία για να κατακτηθεί!

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε κατά την διάρκεια μιας παράστασης;

Ναι αμέ! Πριν δύο χρόνια όταν έπαιζα στο "Φεγγάρι από χαρτί", στο εθνικό θέατρο, έτυχε σε μια σκηνή τσακωμού που είχα εγώ και άλλα τρία αγόρια, να βγω μόνος μου πάνω στη σκηνή και να τσακώνομαι με τον εαυτό μου επί δύο λεπτά! 

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Ναι και με χαροποιεί πάρα πολύ αυτό! Δεν παρατηρώ απλώς ότι επενδύονται χρήματα στο θέατρο, παρατηρώ ότι και ο κόσμος πάει θέατρο, ειδικά αν πρόκειται για μια καλή παράσταση! Τελικά το θέατρο όσα χρόνια και αν περάσουν θα παραμείνει αθάνατο. Η ζωντάνια και η αμεσότητα που σου προσφέρει, δε αντικαθίσταται με τίποτα άλλο.

Ποια είναι τα σχέδια και ποιες οι επιθυμίες σας για το μέλλον;

Τα σχέδια με τις επιθυμίες νομίζω συνεργάζονται. Για να φτάσω στην επίτευξη των επιθυμιών μου καταστρώνω σχέδια. Οπότε ναι έχω ένα πλάνο τέτοιων σχεδίων που με πολύ προσπάθεια, μελέτη και προσήλωση οδηγούν σε κάποιες προσωπικές επιθυμίες που έχω και που ονειρεύομαι! Τέτοια σχέδια έχουν να κάνουν με την δουλειά μου, καθώς και με επιθυμίες εμπειριών που θέλω να ζήσω, όπως για παράδειγμα να γνωρίσω πολλά μέρη και χώρες.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Στο μονόλογο του Ζακ, λέει κάπου: εύχομαι να ήμουν η Σούπερ Γούμαν, να μην τρέμω και τον ίσκιο μου. Οι μέρες που διανύουμε είναι πολύ σκοτεινές. Οι γυναίκες επιτελούς μιλάνε, εκφράζονται, καταγγέλλουν την αδικία και το πόνο. Εύχομαι λοιπόν μια μέρα να γίνουν αυτές οι υπερ-ηρωίδες που πρέπει και που τους αξίζει!..