Βαγγέλης Αλεξανδρής: "Πρέπει να δίνεται στους καλλιτέχνες ο απαιτούμενος χώρος και σεβασμός για να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητές τους, τις αλήθειες τους."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Βαγγέλη μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Χιουμορίστας, μέχρι πριν έξι μήνες party animal, εγωιστής σε κάποιες φάσεις, καλός ακροατής και φίλος.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της υποκριτικής;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα μου άρεσε να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε, να τους διεγείρω τις αισθήσεις λέγοντάς τους ιστορίες. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η ασχολία. Επίσης θυμάμαι όλο μου τον περίγυρο να μου λέει συνέχεια «Εσύ πρέπει να γίνεις ηθοποιός!». Στην εφηβεία και μεταεφηβεία μου ασχολούμουν με αυτή την δράση ως χόμπι. Αυτό που με κάνει να περνάω ευχάριστα, όχι δουλειά. Κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω τα δεύτερα πρώτα και τα πρώτα να τα κάνω δεύτερα. Το πήρα πιο σοβαρά. Πήγα σε μια σχολή και έτσι ξεκίνησα. Ήρθαν στην αρχή οι ταινίες μικρού μήκους, έκανα κάποιες παραστάσεις, μετά ήρθαν και οι μεγάλου μήκους και η τηλεόραση. Επιπλέον έχω γράψει δύο θεατρικά έργα και τώρα είμαι στην φάση του τρίτου. Το ένα έφερε το άλλο στην ζωή μου.

Νομίζω πως σε αυτή την ζωή το πρώτο από όλα είναι να βρεις γιατί έχεις σταλθεί εδώ, να βρεις τον δρόμο σου και αυτό που σε ολοκληρώνει. Να περνάνε οι ώρες στην εργασία σου, δηλαδή που παράγεις έργο, και όχι στην δουλειά σου που είσαι δούλος. Όταν κυλούν οι ώρες στην εργασία σου ευχάριστα και χωρίς να το καταλαβαίνεις τότε σίγουρα έχεις πετύχει κάτι καλό! Αυτό είναι που πρέπει να καταφέρουμε όλοι για να είμαστε ευτυχισμένοι. Επιπλέον πολύ σημαντικό είναι να επιβιώνεις και να καταφέρνεις να ζεις από το μονοπάτι που επέλεξες να περπατήσεις. Αυτά τα δύο είναι πολύ δύσκολα και εξίσου σημαντικά όσον αφορά τον εαυτό μας και την ζωή μας. Δεν πρέπει να νιώθουμε εχθρό τον εαυτό μας, αλλά πολύ καλό φίλο!

Λίγο πριν ξεκινήσουν τα νέα επεισόδια στις «Άγριες Μέλισσες», τι θα δούμε φέτος στο Διαφάνι; Τι έχουμε να περιμένουμε από την τηλεοπτική σειρά, που την περσινή χρονιά αγαπήθηκε τόσο πολύ;

Καταρχάς υπολείπονται 24-26 επεισόδια για να κλείσει ουσιαστικά αυτός ο κύκλος, έτσι όπως τον είχαμε πάρει εμείς οι συντελεστές πριν την καραντίνα. Κατόπιν ξεκινάει ο νέος κύκλος. Παρόλα αυτά από 14 Σεπτεμβρίου και έπειτα οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές. Στην νέα εποχή που θα είναι το 1965 λείπει το κακό στοιχείο από κάποια στιγμή και έπειτα από το Διαφάνι. Θεωρώ ότι ο φετινός κύκλος θα είναι διαφορετικός, θα έχει διαφορετικές τοποθεσίες εξέλιξης και δράσης της ιστορίας, ανοίγουνε ιστορίες, θα γνωρίσoυμε νέες ιστορίες και πρόσωπα. Επειδή έχουν καταφέρει οι χαρακτήρες να πάρουν μαζί τους το κοινό νομίζω πως αυτή την φορά θα τους πάνε μια βόλτα ακόμα μεγαλύτερη! 

Σχετικά με τον «Κυριάκο Βαμβακά, τι έχουμε να δούμε φέτος; Ποιες πτυχές του χαρακτήρα του, που δεν έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα, θα γνωρίσουμε;

Σίγουρα θα γνωρίσουμε τον οικογενειάρχη και επιχειρηματία Κυριάκο Βαμβακά. Αυτά τα δύο θα πρωταγωνιστήσουν.

Μιας και μιλάμε για τον Κυριάκο θέλω να αναφέρω και κάτι. Γνώρισα κάποτε έναν τύπο, πρέπει να είναι ογδόντα χρονών. Ήταν κλαρινιτζής εκείνη την εποχή στην Θεσσαλία. Πήγα μια μέρα στο σπίτι του, με περίμενε στην αυλή μαζί με την γυναίκα του. Φορούσε το φανελάκι, είχε το καφέ μπροστά του στο τραπεζάκι, το μαλλί ήταν χτενισμένο προς τα πίσω, ξυρισμένος, πίσω τα χέρια, έξω το στήθος. Είχε την λαϊκή σιγουριά, που δεν χρωστάω σε κανέναν αλλά έχω κάνει πολύ κόσμο να συναντήσει τον "Διόνυσο". Η σιγουριά και λεβεντιά του Μύστη. Πήρα αυτό το κωμικό και τραγικό στιλ του ανθρώπου και το έβαλα μέσα στην προσωπικότητα του ήρωά μου. Ακόμα και η χαρακτηριστική κίνηση του Κυριάκου όταν τσατίζεται με τον χέρι που τραβάει τα μαλλιά προς τα πίσω ήταν χαρακτηριστικό του ανθρώπου αυτού κάθε φορά που τον διέκοπτε η γυναίκα του. Πάντα ψάχνω να βρω τον εκάστοτε χαρακτήρα που υποδύομαι γύρω μου. Ο ρεαλισμός και η αλήθεια είναι που αγγίζουν τον κόσμο. 

Εκτός από την τηλεοπτική σας συμμετοχή θα σας δούμε φέτος και σε κάποια θεατρική σκηνή;

Δυστυχώς είναι τέτοια η κατάσταση, η οποία περιπλέκει τα πράγματα στον χώρο μας. Περιπλέκει τα πράγματα της προσφοράς και της ζήτησης. Είχα μια πρόταση αλλά η αβεβαιότητα των καταστάσεων με έκανε να προτιμήσω να μείνω δίπλα στο εξάμηνο παιδάκι μου και να ασχοληθώ μόνο επαγγελματικά με τις «Άγριες μέλισσες».

Την φετινή Άνοιξη κάναμε ενάμιση μήνα εντατικές πρόβες με την αξιολάτρευτη Ελένη Ράντου για να έκανα μια αντικατάσταση στην Θεσσαλονίκη. Ήμασταν έτοιμοι και βλέπαμε τα τελευταία διαδικαστικά ζητήματα. Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο και μας ενημερώνουν ότι σε λίγες μέρες κλείνουν όλα. Παγώσαμε. Και όντως, σε λίγες μέρες έπεσε το lockdown. Οπότε δεν ήθελα να το ξαναβιώσω όλο αυτό. Νομίζω ότι θα είναι ένας περίεργος Χειμώνας, όπως ήταν ένα περίεργο Καλοκαίρι και ακόμα μια πιο περίεργη Άνοιξη. Πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Ο κορωνοϊό έφερε μια αβεβαιότητα στις ζωές μας και ειδικά στον χώρο σας. Πώς νομίζετε ότι η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε;

Ο Περικλής πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια στήριξε την πραγματική Δημοκρατία πάνω στον Πολιτισμό. Δηλαδή αν ανατρέξουμε λίγο περισσότερο σε αυτά που έχουμε διδαχθεί, τώρα με το ίντερνετ αυτό είναι πανεύκολο, θα δούμε ότι ο Περικλής ώθησε την Κοινωνία του προς τον Πολιτισμό. Το Θέατρο ήταν δωρεάν για όλο το κοινό γιατί ήθελε να τους πάει ένα βήμα παραπέρα. Έλεγε «Η Τέχνη θα μας πει που θα πάμε και τι θα κάνουμε». Αυτά γινόταν δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν και λέγανε έχουμε Δημοκρατία, μια έννοια που τότε ακούστηκε για πρώτη φορά. Και εμείς στο τώρα τι είδους Δημοκρατία θέλουμε να έχουμε; Πού βασίζουμε τις αποφάσεις και τις απόψεις μας; Σε ποιες στήλες, σε ποιες βάσεις; Δεν μπορώ να καταλάβω και να δώσω απαντήσεις. Οι τέχνες πάντα έχουν κάτι να πούνε! Το ουσιαστικό είναι να «ξυπνάμε» τον άνθρωπο, να αυτοβελτιονόμαστε. Και οι καλλιτέχνες να παρουσιάζουμε κάτι προς τέρψιν του νου. Να μιλήσουμε επιτέλους με τον έρμο τον εαυτό μας. Αν λίγο λίγο επικοινωνούμε με τον εαυτό μας θα γίνουμε καλύτεροι και αυτό θα βοηθήσει στην εξέλιξη και καλυτέρευση της κοινωνίας μας. Να πάμε όλοι ένα βήμα παραπέρα. Με αυτή την συγκυρία καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε επιστήμονες, πρόσωπα της διπλανής πόρτα που εργάζονται και προσφέρουν για το καλό όλων μας.

Επίσης σχετικά με τους καλλιτέχνες πρέπει να τους δίνεται ο απαιτούμενος χώρος και σεβασμός για να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητές τους, τις αλήθειες τους. Ο εκάστοτε καλλιτέχνες πρέπει να κατανοεί και να συλλαμβάνει πληροφορίες που είναι από αλλού φερμένες. Με εκνευρίζει πολύ αυτό που καμιά φορά βλέπουμε κάποιον και λέμε ότι αυτός είναι στον κόσμο του. Δεν είναι στον κόσμο του εκείνη την ώρα, δεν μπορείς να ξέρεις τι ψάχνει και τι βιώνει. Ο Ευριπίδης πάντα στα γραπτά του όταν αναφερόταν στην τέχνη μιλούσε για τον αιθέρα. Εκεί κινείται το πνεύμα ενός δημιουργού.  

Κλείνοντας ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ψυχραιμία, Έρωτας, Δημιουργία! Πάμε να ενωθούμε, πάμε να νικήσουμε τους πάντες και τα πάντα! Πρέπει να είμαστε μαζί σε μια εποχή που η κοινωνική απομόνωση κυριαρχεί. Εύχομαι να το νικήσουμε γρήγορα, να αγκαλιαστούμε και να ξαναφιληθούμε!